A n k y E s s i n k ________________________

 


Werken vanuit een alchemistich proces.

Anky Essink is in Apeldoorn geboren.
Ze groeide op in een redelijk muzikaal gezin.
De twee klassieke kunstboeken die de familie rijk was, werd vaak ingekeken.
De echte liefde voor de kunst is volgens haar toch aangeboren.
Ze heeft veel liefde voor muziek, de natuur en voor de filosofische
kanten van het leven.
Haar leven is niet altijd een schilderend leven geweest.
Het beeldhouwen, eerst zelfs de klei, heeft haar tijden gefascineerd.
De behoefte om ooit een opleiding te gaan doen op een kunstacademie, was groot.
Uiteindelijk was de tijd daar rijp voor.
Kampen lag het dichtste bij haar toenmalige woonplaats.
Ze heeft haar vijfjarige dagopleiding gevolgd aan de Hoge school voor de Kunsten,
Constatijn Huygen.
Ze heeft na verschillende exposities, zelf een galerie geopend.
Eerst in Wijhe, daarna in Zwolle en kwam daardoor met verschillende
kunstenaars in contact.
Vanwege het vaak grote werk, is door ruimtegebrek, een einde gekomen aan haar
galeriebestaan en kiest ze weer voor het creëren alleen.
Ze heeft in Zwolle, samen met haar partner, in het oude Sophia Ziekenhuis voor
1 jaar een atelier gekregen waardoor de grote ruimte en de omringende natuur,
haar grote bloempanelen zijn ontstaan.
De poëtische waarde van een kunstwerk staat bij haar voorop.
Haar gemengde technieken zijn grotendeels gebaseerd op intuïtie.
Vormen, kleuren en lijnen worden gevoelsmatig gerangschikt.
Vormen en lijnen, vormen een poëtisch web, waarin abstract denken
en werken met emotie hebben te maken.
Niet het vele is goed, maar het minimale in haar werk, komt duidelijk naar voren.
Onderlagen van verf, materie, papier, geven een onderling verband, een totaliteit.
Haar werken hebben een gelaagdheid, die je doet vermoeden, dat er veel overwegingen aan vooraf zijn gegaan, voordat er met een robuust gebaar,
een werk ontstaat.
Soms is het directe gebaar te zien en te voelen.
Het zijn lichte werken, met zwarten, roden en gelen, geïnspireerd door muziek.
Haar handschrift is die van een gevoelsmens, die schildert, tekent en schrijft als een musicus.

Haar relatief kort verblijf in een huis aan de rivier heeft haar verlangen naar oneindige verten aangewakkerd.

Nog steeds trekt de rivier, met haar stromen en onderstromen.
Ze kan niet anders dan daarover schilderen.
De luchten, het water, de horizon, de huizen in de verte.
Soms heel kleurrijk, soms heel ingetogen.